اقتصاد مردم نایقله را تا چند سال پیش میتوان معیشتی شمرد . و اکثر مردم به دهقانی و چوپانی مصروف بودند و خرج سال در حدی تهیه میکردند که زنده بیمانند و تصمیم کلان اقتصادی و آینده نیگری نداشتند . البته نه تنها در نایقلعه بلکه در تمام هزاره جات محرومیت و فشار حکومت های ستمگر باعث شد تا مردم دوره شکوفایی اقتصاد را نبینند .چون صنعتکار . هنرمند . و دانشمند مردم هزاره توسط حکومت های جابر نابود میشدند
ولی در چند سال اخیر اقتصادهم در نایقلعه و هم در تمام هزاره جات در آستانه تغییر قرار گرفته است. چون کار اضافی به غیر از دهقانی و چوپانی پدید آمده است و کارگر بین دو صد افغانی تا سه صد و پنجاه افغانی در روز کار میکند . مردان بی زمین دیگر حاضر به دهقانی و مزدوری نیستند. چون سهم دهقانی ارزش همین کارگری را هم را ندارد. و مهاجرت برای زندگی بهتر در هزاره جات شروع شده است